“Doğa Dostları’ndan” adlı sütunlarımızda canlı ve cansızlardan oluşan “bütün” ile barışık kişilere ve hikayelerine yer veriyoruz. Bunlardan birisi de Cemal Gülas. Ekşi Sözlükten şu alıntı onu tanıtmaya yeterlidir sanırız: “Doğayı öğretmek için aldığı ayı yavrusu (Datvi) o bunu yapmasaydı bir barınakta kafeslerde yaşayacaktı, tabi buna ne kadar yaşamak denirse. cemal gülas hergün ayı yavrusunu alıp ormada dağlarda onunla gezip ayının doğal ortamını tanımasını sağlamaya çalışıyor. ama asla ayının annesinin ona öğreteceklerini öğretemeyeceğini bilmenin acısını da içinde taşıyarak yapıyor bunu. bir ayının insanın bildiklerini bilemeyeceği gibi bir insanın da bir ayının bildiklerini bilmesi mümkün değildir çünkü.
Birgün akan bir dereden cemal gülas geçer ancak yavru ayı dener dener ve geçmeyi başaramaz ve bunun üzerine ağlamaya başlar, eve dönülür, daha sonra yavru ayı evden gizli gizli gidip aynı yeri defalarca geçmeyi dener kendi başına.. ve bunu başardığı gün cemal gülasın yanına gelir, onu aynı yere götürür ve dereyi geçmeyi başardığını cemal gülas’a gösterir. böyle bir canlının düşünemeyen ve öldürülebilir olduğunu kim iddia edebilir…”
Doğa ile bütünleşsin de ‘büyüsün’ Adam olsun diye yaratılmış/türemiş insan türünün kendine yabancılaşmasındaki dramı fark edip içi burkulmayan insan var mıdır? İki ayaklı, konuşuyor, sayısız beceriyi kazanabilir bir vücudu var diye; üstelik yaşamsal faaliyetleri başkalarına zarar verici bir varlık Adamdan sayılıyorsa bu haksızlık değil mi?
Cemal Gülaş ve Datvi videosu: https://youtu.be/i392M6GFzUw